Badanie bezpieczeństwa i efektywności instalacji fotowoltaicznych zgodnie z normą PN-EN 62446
4. Przyrząd wybrany – czas na dobór odpowiednich testów
Posiadając sprzęt pomiarowy zgodny z odpowiednimi wymaganiami możemy zabrać się do planowania pomiarów, które będziemy wykonywać na instalacji fotowoltaicznej. Norma PN-EN 62446-1 dzieli badania na testy kategorii 1, kategorii 2 oraz testy dodatkowe. Oprócz tego norma definiuje specjalne wymagania dla instalacji zbudowanej z modułów AC lub modułów zawierających elektronikę. Jeśli badaniu poddajemy instalację z modułów zawierających elektronikę sterującą np. dedykowane dla każdego panelu optymalizatory – możliwość przeprowadzenia niżej opisanych badań oraz dopuszczalne wartości graniczne należy każdorazowo skonsultować z producentem modułów i/lub sterowników – jednak poza takimi sytuacjami należy przeprowadzać testy bez odstępstw od podanych przez normę scenariuszy.
Testy przypisane do kategorii 1 powinny być wykonane dla wszystkich instalacji niezależnie od ich rozmiaru czy złożoności. Sprawdzenie powinno obejmować zarówno stronę DC, jak i AC instalacji – przy czym (co ważne!) sprawdzenie strony AC zgodnie z PN-HD 60364-6 powinno być wykonane przed sprawdzeniem strony DC! Dopiero po wykonaniu odpowiednich pomiarów po stronie AC przechodzimy do sprawdzenia strony DC. Po stronie DC powinniśmy wykonać następujące testy zgodnie z zalecaną kolejnością: ciągłość połączeń uziemiających / wyrównawczych, test polaryzacji, test połączenia instalacji (combiner-boxów), napięcie otwartego obwodu Voc dla danego stringu, prąd zwarciowy Isc lub prąd pracy danego stringu, sprawdzenia funkcjonalne, rezystancja izolacji obwodów DC przy czym testy polaryzacji i prawidłowego połączenia powinien być wykonany przed połączeniem ze sobą różnych stringów. Alternatywnie do pomiarów napięcia otwartego obwodu oraz prądów można wykonać test charakterystyki napięciowo-prądowej I-V (które należy do testów kategorii 2).
Testy przypisane do kategorii 2 mogą być wykonane wyłącznie po pozytywnym zakończeniu testów kategorii 1. Kategoria 2 domyślnie dedykowana jest do sprawdzania większych i bardziej rozbudowanych instalacji chociaż norma nie definiuje żadnej konkretnej granicy. Z racji, że testy w kategorii 2 dotyczą bardziej efektywności instalacji niż bezpieczeństwa jak ma to miejsce w kategorii 1 (a wiadomo, że instalację buduje się po to aby skutecznie konwertowała jak największą ilość energii) nie ma przeszkód a wręcz pożądane przez użytkownika powinno być również sprawdzenie efektywności pracy nawet mniejszej instalacji. Testy w kategorii drugiej obejmują badanie charakterystyki prądowo-napięciowej (I-V) danego stringu oraz inspekcję kamerą termowizyjną.
Testy dodatkowe zawierają kilka testów uzupełniających kategorie 1 i 2, które są wykorzystywane w szczególnych przypadkach m.in. do lokalizacji usterek. Obejmują one napięcie względem ziemi, test diody zaporowej, pomiary izolacji na mokro czy ocenę zacienienia.
