Podstawowe błędy przy projektowaniu i budowie uziomów fundamentowych

Wykorzystanie zbrojenia fundamentu obiektu budowlanego jako elementu układu uziemiającego w powszechnej opinii specjalistów stanowi najlepsze rozwiązanie zarówno z praktycznego jak i ekonomicznego punktu widzenia.

1. Wstęp

Główne zalety takiego rozwiązania – to łatwość i niski koszt jego wykonania, dobry kontakt fundamentu z gruntem, stabilność jego rezystancji w czasie (mała zależność rezystywności fundamentu od zmian temperatury i wilgotności) i maksymalne wykorzystanie jego powierzchni do rozproszenia prądów uziomowych w gruncie. Prawidłowo wykonany uziom fundamentowy powinien spełniać wszystkie funkcje oczekiwane od układu uziomów zarówno jako punkt odniesienia dla instalacji elektrycznych, w tym: do ochrony od porażeń oraz jako efektywna trasa odprowadzania prądu pioruna do gruntu za pośrednictwem przewodów instalacji ochrony odgromowej. Niestety w trakcie konstruowania uziomów fundamentowych projektanci i wykonawcy bardzo często popełniają podstawowe błędy, w wyniku których układy uziomów wykorzystujące również uziom fundamentowy jako naturalny uziom nie spełniają wymagań obowiązujących norm. W związku z powyższym takie układy uziomów mogą – z biegiem czasu – ulec przyspieszonej degradacji.

Niniejszy artykuł ma na celu ponowne zwrócenie uwagi na problemy z właściwym wykorzystaniem fundamentów w charakterze uziomów, gdyż pomimo znacznej ilości publikacji w tym przedmiocie, jakie ukazały się w ostatnim okresie (m.in. [6], [14], [15]) liczba błędów popełnianych przy budowie uziomów fundamentowych jest wciąż bardzo wysoka.